سه شنبه , اسفند ۲۹ ۱۴۰۲

چرا آسیب‌های فضای مجازی به فرزندان خود را جدی نمی‌گیریم؟/ ضرورت مشاهده نیمه پر لیوانِ «طرح صیانت از فضای مجازی»

به گزارش  پل نگار،چندی پیش مجلس شورای اسلامی خبر رسیدگی به طرحی موسوم به طرح «صیانت از فضای مجازی» را منتشر کرد که این طرح بشدت مورد انتقاد گروهی از هموطنان و برخی از سازمان ها و ارگان هایی قرار گرفت که بازار داغ اینترنت و شبکه های مجازی برای آنان سود و منفعت بسیاری را به همراه داشته و خواهد داشت.

این طرح که بعدها به «طرح حمایت از فضای مجازی» دیگر تغییر نام داد، باز هم در بیان چرایی الزامات این طرح الکن بود و نتوانست آنگونه که باید با ابزارهای قدرتمند رسانه ای مردم را مجاب به حمایت و صیانت از این فضا کند.

ضمن آنکه بارها این طرح تغییر نام داد و در نهایت به عنوان «نظام تنظیم مقررات خدمات فضای مجازی» را جایگزین طرح مذکور کردند.

قرار بود که تا قبل از آغاز سال ۱۴۰۱ تکلیف طرح روشن و نهایتا این طرح در صحن علنی به تصویب برسد اما در روز ۱۳ دی ماه سال جاری غلامرضا نوری قزلجه عضو کمیسیون ویژه طرح صیانت، از بررسی این طرح در سال ۱۴۰۱ خبر داد و گفت ادامه بررسی ها به سال آینده موکول شد.
با این حال این نوشتار به جزئیات این طرح و سیکل حرکتی که برای طرح و تصویب پیموده کار ندارد و در پی تشریح چرایی مطرح کردن چنین طرحی است و اینکه چرا طرح حمایت پیش از کرونا و باب شدن آموزش مجازی دانش آموزان مطرح نشد و سال ها بعد در سال جاری یعنی سال ۱۴۰۰ نمایندگان مجلس به فکر تصویب این طرح افتادند؟

علت این بود که با فراگیر شدن کرونا و رسیدن پای این آفت کمرشکن به کشور وزارت آموزش و پرورش مجبور شد برای جلوگیری از تعطیلی آموزش سازوکار آموزش مجازی را در پیش بگیرد.

در ابتدا چون متولیان نظام آموزشی کشور خود از مخاطرات رویارویی دانش آموزان یعنی گروه سنی کودکان با دنیای پرزرق و برق و مملو از فساد اینترنت خبر داشتند، طرح های بسیار خوبی مانند سیمکارت دانش آموزی را مطرح کردند اما در نهایت امر موفق به اجرای آن نشدند و در این رهگذر دانش آموزان ماندند با دنیایی مخاطره آمیز که در هر آن ممکن بود در جستجو های خود با فیلم ها و تصاویری روبرو شوند که دیدن و برخورد آنها با داده هایی غیر از آنچه که در قالب عناوین درسی مطرح بود فاجعه آفرین باشد.
با این احوال قاطبه والدین دانش آموزان که از این مخاطرات بی اطلاع بوده و هستند نمی دانند که ورود زود هنگام فرزندان آنها به فضای مجازی بدون هیچ مانع و رادع بازدارنده ای می تواند چه خطراتی را برای آنها به وجود بیاورد.

با این وجود بسیاری از اولیاء در حالی در فضای مجازی مجلس، دولت و حاکمیت را محکوم به محدود کردن بدون دلیل فضای مجازی کرده اند که خود مشخصا از خطراتی که فرزندان آنها را بشدت تهدید می کند آگاه نیستند و نمی دانند در صورت اجرای چنین طرح و مصوبه ای حاکمیت چه خدمت بزرگی به آنها می کند.

بسیاری از جامعه شناسان، رفتار شناسان و روانشناسان مهمترین عامل فساد اخلاقی برخی از افراد را به رخدادها و اتفاقاتی در دوران کودکی آنها مرتبط می دانند و معتقدند یک کودک در صورتی که زودتر از شرایط سنی خود با مسائل و ابهامات جنسی مواجه شود، به دلیل کنجکاوی و جاذبه هایی که این دست از مسائل برای کودک و نوجوان دارد، بشدت ذهن آنها را درگیر می کند و در بسیاری از موارد آنها را از درس و مدرسه که تنها وظیفه مهم این طیف سنی است باز می دارد و به مرور موجبان انحراف آنها را فراهم می کند که در علم روانشناسی به اینگونه گژتابی رفتاری« بلوغ زودرس» می گویند.

یوسف خدابنده لو، روانشناس در رابطه با مخاطرات فضای مجازی و ارتباط آن با بلوغ زودرس می گوید: وقتی یک کودک و نوجوان در فضای مجازی با انبوهی از تصاویر و فیلم‌هایی که مخصوص بزرگسالان است روبرو می‌شود، افکار، نواحی مغزی و رفتار وی تحریک می‌شود و همین موضوع  بلوغ زودرس را تسهیل می‌کند.

وی در بخش دیگری از سخنانش به آسیبهای دیگری که بجز بلوغ زودرس متوجه کودکان و نوجوانان می شود، اشاره کرده و اظهار می‌دارد: اختلالات روانی که همزمان با استفاده بیش از حد از فضای مجازی و اینترنت بروز پیدا می‌کند، شامل افسردگی، وسواس، تنهایی، مشکلات خلقی و اضطراب است. همچنین مشکلی که بیش از هر چیزی این افراد را آزار می‌دهد اختلال بیش فعالی است.

اما مشکل دانش آموزان و کودکان و نوجوانانی که در واقع بیش از چند ساعت در فضای مجازی سرگرم هستند، تنها به بلوغ زود رس، ضعف چشم و بینایی و آسیب در ستون فقرات محدود نمی شود و بسیاری از آسیب های دیگر را همراه دارد که با گذشت زمان و طی دوران کودکی و نوجوانی این آسیب ها نمود پیدا می کنند؛ اما مهمتر از همه دلسردی نسبت به درس و حواس پرتی دانش آموزان از آسیب های جدی حضور و استفاده از این فضاست.

محمدرضا نیک نژاد دبیر با سابقه دبیرستان های تهران و کارشناس نظام آموزشی در این رابطه می گوید: آشنایی با محتوای شبکه‌های اجتماعی تمرکز دانش‌آموز را تحت تاثیر قرار می‌دهد چراکه هنوز ذهن و جسم دانش‌آموز برای دریافت بعضی داده‌ها ناتوان است و او را گمراه می‌کند.

وی در ادمه گفت: طبق آماری خود سازمان آموزش پرورش منتشر کرده حدود ۵۰ درصد از دانش‌آموزان ابزار استفاده از فضای مجازی برای آموزش را ندارند و یا اگر هم به واسطه شرایطی در اختیارشان قرارگرفته‌ است بسیار ناکارآمد و ضعیف است و با اینهمه فضای مجازی تا این حد آسیب زا بوده و باید هشدار داد که استفاده از فضای مجازی در بلند مدت عوارض جبران ناپذیری برای دانش‌آموزان دارد که مهمترین آن بلوغ زودرس است.

طرحی کارآمد؛ اما الکن در معرفی 

با این اوصاف طرح صیانت ابتدا به ساکن قربانی زبان الکن طراحان این طرح شد و این تصور را برای برخی از مردم که از طریق شبکه های اجتماعی امرار معاش می کردند به وجود آورد که دولت قصد دارد با تعطیل کردن فضای مجازی نان آنها را آجر کند؛ در حالیکه اینگونه نبود و طراحان این طرح بعد از نتایج پژوهش هایی که نشان می داد کودکان و نوجوانان دانش آموز به واسطه کار در فضای مجازی دچار افت تحصلی شده اند و از سویی خطراتی مانند بلوغ زود رس و آسیب های روحی و جسمی به آنها که سرمایه های آتی کشور هستند، همتی جمعی به وجود آورد که حضور برخی از گروه های سنی در این فضا را قاعده مند کنند. کاری که در واقع امر خواست قلبی هر پدر و مادری محسوب می شود و بی گمان در آینده بسیاری از کسانی که در شبکه های اجتماعی نسبت به طرح صیانت گارد گرفتند، اظهار ندامت و پشیمانی خواهند کرد.

 انتهای پیام/

درباره‌ی polnegar

حتما ببینید

یک لرستانی رئیس پلیس راه پایتخت شد

به گزارش پل نگار،معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی تهران بزرگ از انتصاب سرهنگ ابراهیم ارزانی به …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *