پل نگار پایگاه تحلیلی خبری
نوشته های مشابه
به گزارش پل نگار،فائزه محمدی از هنرمندان پلدختری اهل معمولان به مناسبت ولادت حضرت زهرا (س) روز مادر و زن، دل نوشته ای را نوشتند.
به نام خدای وحدت بخش هستی که پدیده ای بنام «زن» را آفرید
روی برگ نسترن نوشتم:بزرگترین شهر دنیاست،می خواهم قدری او را وصف کنم.
این جمله را که نوشتم،کمی آن طرف تر«خوک» های قصه نویس نیز قلم اشان را در بحبوحه ی ترک های خشک زمین بیرون آوردند تا قصه زشتی او را بنویسند،آری!قصه زشتی زن!….
آخر آنها نمی دانستند من می خواهم از عنصر زیبایی بنام«زن»بنویسم ،غافل از اینکه آنها نیز نمی دانستند هر آنچه بنویسند ورق اشان مچاله خواهد شد و قصه اشان به دور دست های رودخانه و پساب دل آن پرت خواهد شد…
و من همچنان ورقم را صاف و روح قلمم را زنده نگه داشتم و بی محابا نوشتم:زن بودن مقدمه می خواهد،آری!زن بودن مقدمه می خواهد؛
تنها کلید واژه ای که مقدمه زن بودن را کامل میکند، همانا پاک بودن زن است،او هنگام تماشای صبح دل انگیز خدا را در لابه لای گلها می بیند و می انگارد اینگونه که:خدا مانند گل لطیف است،دارای احساس و صاحب لطف و مهربانی و عشق به بندگان اما مستور است،هم از درون و هم از برون،پس پر میشود از خدا؛به گمانم این زن همانی باشد از جنس«مادر»،و یک زن واقعی واصیل
زن بودن یعنی بهترین بودن،زن بودن یعنی به سان ریشه های یک درخت شدن،پس ای زن اگر می خواهی درخت باشی،انتخاب کن ریشه کدام درخت باشی!؟سروباشی یاسپیدار؟!صنوبرباشی یانارون؟!!!
هرچه می خواهی باش،فقط بیدلرزان نباش تا همیشه مستحق انتخاب ریشه های اصیل شوی تا برکنی تیشه هارا از ریشه اجتماع ونه نیازمندحمایت وجنبشی بنام”فمینیسم”باشی که بتوانی حق وحقوق اجتماعی و جایگاهت راپیداکنی ونه نیازمندهیچ اصل وتابعیت دیگری.تنها تابعیت ونیازتو،هماناریشه توست که ریشه ات انتخابت میکندتوراکه حفظ کنی ریشه واصالت اجتماع راو تو ای زن خوب!هم اکنون محکم ترین عصای تاریخ هستی،
حالیا!انتخاب کن تنومندترین ریشه یک درخت باشی تاروزهای خوب سپری شوندو خوک قصه نویس همچنان نتواندقصه اش رادرباره تو بسازد
ای زن خوب! می خواهم تورابخش کنم.به بخش بخش صدای قلمم گوش فرامی دهی آیا؟!
بدان تو وجودت پر از بخش ها و صداهای زیبای خداست پس
«ز» اول کلمه ات را اینگونه معنا می کنم:زیبا افکار،زیبا گفتار و زیباکردار باش تا گوهر کان و مکان شوی و کائنات تسلیم تو شوند و اگر آهویی از چمنزار دلت رد شد،با رضایت ردپای زیبایی از خودش بجای بگذارد و دلش خوش شود که مانند او آزاده و بی گناه و مبرا هستی.
در پایان برگ سبزی به رنگ ردای سبز«فاطمه» ی پاک وزیبابر روی صفحه ی نگارش واژه هایم پهن خواهم کردو قلمم رابه بهانه تزئین صفحه امابرای حفظ آرامش واژه هاروی آن خواهم گذاشت وبه احترام کلیدواژه ای بنام «زن»ازجایم برمی خیزم وبازهم کمی از کیسه احساس سهراب لطیف پرور،لطافت برمیدارم و با زبان عشق می نویسم و میخوانم:ای زن سرزمینم،وطنم،پاره تنم،ایرانم!
همیشه پاک و زلال باش مانند چشمه
نجیب باش مانند اسب
شجاع و قوی و مسئولیت پذیر باش مانند شیر
پراحساس وپرنقش ونگاروزیباباش مانندگل سرخ وگلهای وسیع یک قالی امایکرنگ وبی ریا
به رنگ آبی باش مانند دریا،تا اگرسایه ها وسیاهی هاگهگاهی روی کف دریارنگ پراکنی کردند تودرعمق خود عمیق تر،وسیع تر،اصیل تروآبی ترودست نیافتنی تر باشی تاعروسان دریایی بجای خوکان خشک روح که درپایان قصه بی تاروپوداشان می نویسند:او یک«کالای لوکس» است،عروس دریایی قصه گوبنویسد:آری!چه راست گفت قلم جاویدان! که زن زیباترین وبزرگترین شهردنیاست تا دلفین های زیبایی که سرازآب بیرون می آورندقصه ی زیبای تورااز عروس دریایی بگیرند وبرای دریای آبی بخوانند تا دلش همیشه گرم ورنگ رخسارش آبی تر شود.
این دلنوشته امروز به مناسبت روز زن در جشن میلاد حضرت فاطمه زهرا(س) در حسینیه امام خمینی ره شهر معمولان خوانده و قرائت شد.
انتهای پیام/
